ავთანდილ ცეცხლაძე

პროფესიით კვების პროდუქტების ტექნოლოგი ვარ, გასტრონომიულ სფეროში ძალების მოსინჯვა შვიდი წლის წინ ვცადე. მქონდა შესაძლებლობა ისეთ რესტორნებში მუშაობის და მათ განვითარებაში წვლილის შეტანის როგორიცაა ფუნიკულიორი, ქეთო და კოტე, სტამბა. ვთვლი რომ ჩემი კარიერა სწორად და სწრაფი ტემპით ვითარდება, რაც თავისთავში განპირობებულია მუდმივი მუშაობით საკუთარ თავზე, ზრდის დაუოკებელი სურვილით და პროფესიის ძირფესვიანი შესწავლით. ვცდილობ ხშირად ვიმოგზაურო და გავეცნო მსოფლიოს სხვადასხვა სამზარეულოს და თანამედროვე მიდგომებს. ბოლო პერიოდი დიდი ყურადღება დავუთმე პურის ცხობას ბუნებრივ საფუარზე. პირველად ეს მიმართულება დავნერგე ქართული პროდუქტების მაღაზიათა ქსელში „წერტში“. დღეისთვის კი ვარ არტიზანული საცხობი “ბატონები”-ს აღმასრულებელი შეფი. ბატონებში თქვენ შეხვდებით მრავალი სახის პურ ფუნთუშეულს, საკონდიტრო ნაწარმს, სენდვიჩებს, სალათებს. რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია გრამი დანამატი არ არის გამოყენებული არც ერთ რეცეპტში, რასაც თავისთავში მოიცავს არტიზანული ცხობა. კარგად მახსოვს ბებიის გამომცხვარი პური, მისი არომატი. კარაქიანი პური თავისივე მისადევნებლებით (მურაბა, ჯემი), რომელიც მგონია, რომ ბავშვობის მოგონების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილია. მეც, ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე, გადავწყვიტე პურისთვის მეტი ყურადღება დამეთმო და აღმედგინა ბუნებრივ საფუარზე, იგივე პურის დედაზე, მომზადების ტექნოლოგია. სწორედ ამ მომენტში აღმოვაჩინე ბავშვობის არომატები, ბებიის პურის არომატი, რომელმაც წამიერად ბავშვობაში დამაბრუნა. პურის ცხობა კი იქცა ერთგვარ ბილეთად წარსულში სამოგზაუროდ. ყოველთვის ვამბობ და კიდევ გავიმეორებ, რომ ცხობის პროცესში ფიზიკის, ქიმიის, მათემატიკის სწორი გამოყენების მიღმა, რაღაც სხვა ძალაა საჭირო. რაღაც მისტიკური, რაღაც არაამქვეყნიური. საცხობი მიმართულებით მუშაობა საკმაოდ შრომატევადია, იმაზე შრომატევადია, ვიდრე გარედან, შეუიარაღებელი თვალით ჩანს. პრინციპში, როცა ამ პროფესიაში ხარ, გავიწყდება ძილი რა არის. მზის ამოსვლამდე გიწევს ადგომა რათა მომხმარებელს დილითვე დაახვედრო ახალი და ხარისხიანი პროდუქტი. ალბათ პროფესიას თუ ოდესმე შეიცვლი ადამიანი, ამის შემდეგ მოგიწევს ისწავლო ძილი. მაგალითისთვის გერმანია გარკვეულ ზომებს იღებს და მოტივაციას აძლევს ახალ თაობას რათა დაინტერესდნენ ცხობით, მსგავსი ზომების მიღება გერმანიის მთავრობას დასჭირდა, რადგან ახალ თაობაში ნაკლებად პოპულარულია საცხობში მუშაობა, მიზეზი კი მარტივია ახალგაზრდებს არ სურთ მძიმე და შრომატევადი სამუშაოს გაწევა, როცა საოფისე სამუშაო გაცილებით მარტივია. ასე რომ, სანამ გემრიელი პური თქვენამდე მოვა, გახსოვდეთ, რომ უზარმაზარი შრომაა ჩადებული თითოეულ ნაჭერსა თუ ნამცეცში. - ავთანდილ ცეცხლაძე

აზა გოგოლიძე

ყველაფერი ბავშვობიდან დაიწყო, მომწონდა და მიყვარდა კერძებისა და დესერტების მომზადება. შეიძლება ითქვას, რომ ჩემი კულინარიისადმი სიყვარული ბავშვობიდან დღემდე, გენეტიკის ბრალია, რადგან მამა მზარეული მყავდა.კულინარია ნამდვილი პროფესია გახდა იმ დღიდან, როდესაც საქართველოს კულინარიის აკადემიაში შევდგი ფეხი. თავდაპირველად გავიარე კონდიტერის პროფესიული კურსი, შემდეგ გავაგრძელე მზარეულის პროფესიაზეც. დასრულების შემდეგ იყო არა ერთი რესტორანი და საკონდიტრო.ვაფასებ და მიყვარს გავლილი თითოეული ნაბიჯი, რადგან დიდი გამოცდილება შემძინა. მაბედნიერებს ის წამები, როცა ჩემს მომზადებულ კერძს თუ დესერტს გემრიელად აგემოვნებენ. ჩემს კულინარიულ საქმიანობაში დიდი ადგილი უჭირავს ვეგეტარიანულ სამზარეულოს, კერძოდ, რესტორან ლეილაში, სადაც ამჟამად ვმასპინძლობ არა მხოლოდ ქართველ სტუმრებს, არამედ ბევრ უცხოელ ტურისტს. - გოგოლიძე აზა

ალექსანდრ ბადოიან

მე ვარ ალექსანდრ, წარმოშობით სამცხე ჯავახეთიდან, ინკლუზიური და ბარიერ თავისუფალი კაფე “Sweet heart“-ის შეფ-კონდიტერი. ჩვენი კაფე გამორჩეულია იმით, რომ ჩვენი მთავარი მიზანია შშმ პირების გადამზადება და დახმარება დასაქმებაში. “საკონდიტროში ყველაზე მაგარი ის არის, რომ ძალიან ბევრი არჩევანი და შესაძლებლობაა. როცა დესერტს ამზადებ, უნდა ჩადო მთელი გული და სული, და აუცილებლად გემრიელი გამოვა, თან თუ არ დაგავიწყდა ღუმელის ტაიმერის ჩართვა!“

ალექსანდრე ბაინდურაშვილი

“დავიბადე მცხეთის რაიონის სოფელ მუხრანში, აქვე დავამთავრე სკოლა, 2006 წელს სწავლა დავაგრძელე საქართველოს ეროვნულ უნივერსიტეტში, ხოლო 2009 წლიდან თბილისის სასულიერო სემინარიაში. 2017 წლიდან მეგობრების დაჟინებული თხოვნით დავიწყე კულინარიის სიღრმისეულად შესწავლა, პირველად ახალი პროფესიით კომპანია GMP-ში დავიწყე მუშაობა, შემდეგ კიდევ იყო პატარა სამუშაო ისტორიები, რაზეც არ ღირს საუბარი, ჩემი ცხოვრების მთავარ მიღწევად ვთვლი ჩემს ბოლო სამსახურს უკრაინაში, ქალაქ კიევში, ყველაზე წარმატებულ ქართულ პროექტში მონაწილეობას, სადაც თითქმის ოთხი წელი ვიყავი რესტორან “შოთის” აღმასრულებელი შეფი.ომის დაწყების შემდეგ დროებით მომიწია სამშობლოში დაბრუნება. ახლა დედასთან ერთად ვატარებ ექსპერიმენტებს და დღეს წარმოდგენილი კერძიც ამ ექსპერიმენტის შედეგია. მადლობა ბორჯომის გასტრონომიულ გიდს მუხრანში სტუმრობისთვის.” - ალექსანდრე ბაინდურაშვილი, შეფ მზარეული.

ალექსანდრე უგრეხელიძე

“კულინარია ჩემთვის ერთადერთი სასაუბრო ენაა, რომელსაც ეროვნება არ გააჩნია. კულინარია ჩემთვის ხელოვნებაა, სადაც შემიძლია ვიყო ვინც მინდა და როგორიც მინდა. მე ვარ ალექსანდრე უგრეხელიძე, მაქვს ჩემი ხელწერა და ვთვლი, რომ ყველაფერს უნდა შევხედო არასტანდარტულად ისე, რომ არსებული ჰარმონია და წესრიგი არ დავარღვიო. ბავშვობიდან არ მიოცნებია მზარეულობაზე, ეს უფრო თავისით საიდანღაც მოვიდა როგორც მუზა და დღეს ვთვლი, რომ ყველაზე სწორი ნაბიჯი, რაც კი გადამიდგამს არის ის, რომ მე დღეს მზარეული ვარ და ვაგრძელებ ზრდას, სწავლას და განვითარებას… ჩემი ინსპირაციის წყარო ჩემი ყოველდღიურობაა და ჩემი ყოველდღიური დაუღალავი განვითარების სურვილია, ჩემთვის არ არსებობს ჩარჩოები და არც ამ ჩარჩოებში გამოკეტილი კონსერვატიული ცნობიერება.ჩემი არასტანდარტული მიდგომა და განსხვავებული ჩემეული ხედვა მეხმარება იმაში, რომ შევქმნა კონცეფცია, რომელიც მე მომიტანს შედეგს და ეს შედეგი აუცილებლად იქნება წარმატებული. მჯერა მომავლის და მჯერა იმის, რომ უშედეგო ბრძოლა არ არსებობს…”

ალექსანდრ ტაჰიროვი

“ჩემს ისტორიას ბავშვობიდან დავიწყებ. გავიზარდე ხელმომჭირნე ოჯახში. მუშაობა ძალიან პატარა ასაკიდან დავიწყე, თითქმის 7 წლიდან უკვე ჩემი საკუთარი შემოსავალი მქონდა. შემოსავლის უმეტესი ნაწილით ოჯახს ვეხმარებოდი და პროდუქტებს ვყიდულობდი. ძალიან მიყვარდა გემრიელად ჭამა, დედაჩემი და ბებიაჩემი უგემრიელეს საჭმელებს ამზადებდნენ. სწორედ ამ ადამიანებმა შემაყვარეს კულინარია. ალბათ 13 წლის ასაკში ვუთხარი დედას პირველად, რომ მინდოდა შეფ-მზარეულობა. აქ დაიწყო ჩემი ოცნება კულინარიაზე. 20 წლის ასაკში პირველად მოვხვდი დიდ სამზარეულოში და მას შემდეგ 6 წელი ვიმუშავე სხვადასხვა წამყვან რესტორნებში. დაწყებული ფრანგული სამზარეულოთი, დამთავრებული ლათინო-ამერიკულით, თითქმის მთელი მსოფლიოს კულინარია გავიცანი. აქ, საქართველოში 1 წელზე მეტია ჩამოვედი და რამდენიმე პროექტზე ვმუშაობ, ბრენდი ამბასადორის ქვეშ. ატ კიტჩენიც ამბასადორის ახალი გასტრო პროექტია, სადაც 1 დღეში შეგიძლიათ იმოგზაუროთ მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში. მთავარი საიდუმლო ხარისხიანი პროდუქტია და სიყვარული ჩემი საქმისადმი. მუდმივად ვცდილობ ადამინების სასიამოვნოდ გაოცებას და ეს არის ჩემი მოტივაცია.ვაკვირდები მათ რეაქციას და ამით დიდ სტიმულს ვიღებ. ყველაზე გემრიელი კერძი აღვიძებს ემოციებს, ეს არის ჩემი ინსპირაციაც.” - შეფი ალექსანდრ ტაჰიროვი

ალექს ნათაძე

უამრავ პოზიციაზე მიმუშავია რესტორანსა თუ სასტუმროში და ამ დროის განმავლობაში ერთ რამეს მივხვდი, რომ დაუღალავი და თავდადებული შრომით ყველაფრის მიღწევაა შესაძლებელი. ამჟამად კულინარია საქართველოში მრავალხმრივად ვითარდება და ყველას გვაქვს შანსი ჩვენი შრომით და კრეატიული მიდგომებით შევუწყოთ ხელი მის განვითარებას.“

ალექს ქიტიაშვილი

მე ვარ ალექს ქიტიაშვილი. ჩემთვის საკონდიტრო ის სფერო და პროფესიაა, რომელიც უზომოდ მიყვარს და 20 წელია ამ საქმეს ვემსახურები. ვსწავლობდი საფრანგეთში, ავსტრიაში და ამ უდიდეს გამოცდილებას ვუზიარებ DGF-ის სკოლის და კოლეჯ “იკაროსის” სტუდენტებს, სადაც ამჟამად ვმუშაობ.

ანა ტიკარაძე

მე ვარ ანა ტიკარაძე, ნამუს დამფუძნებელი. კულინარია ვისწავლე ამერიკის საუკეთესო სკოლაში, ასევე, გავიარე პრაქტიკა ინგლისში, გერმანიაში, ესპანეთში და ინდონეზიაში.პარალელურად, 2019 წელს გავხდი ფსიქოლოგიის დოქტორი და ყველაფერს ვაკეთებ იმისთვის, რომ ავამაღლო ცნობადობა ჯანსაღი კვების შესახებ და მის როლზე ბედნიერებაში.

ანდრეი სობოლევი

“სარესტორნო სფეროში 16 წელია ვარ, 2012 წელს მოვხვდი სასტუმრო რედისონ ბლუ ივერიაში, სადაც მაღალი კვალიფიკაციის უცხოელ შეფებთან ვმუშაობდი და უდიდესი გამოცდილება მივიღე ამ კუთხით. შემდეგ იყო სასტუმრო იბისი, აქ ორი წელი სუ-შეფის პოზიციაზე ვიმუშავე, 2018 წლიდან კი სასტუმრო მერკურის და იბისის აღმასრულებელი შეფი ვარ. ვიეტნამში ამავე ქსელის სასტუმროში ავიმაღლე კვალიფიკაცია, ჩამოვიტანეთ ვიეტნამური სამზარეულო, მოვარგეთ ქართველ მომხმარებელს და გავამრავალფეროვნეთ. რესტორანში შეგიძლიათ დააგემოვნოთ როგორც ვიეტნამური ასევე კორეული, იაპონური, ტაილანდური სამზარეულოს გამორჩეული კერძები. სასტუმროში მუშაობას თავისი სპეციფიკა აქვს, რაც ძალიან მომწონს. აუცილებელია საერთაშორისო სტანდარტების დაცვა, მთელი პროცესი სტუმარზეა ორიენტირებული, ბევრი შესაძლებლობაა განვითარების კუთხით.” - ანდრეი სობოლევი

ანი ჯინჭარაძე

გამარჯობა, მე ანი ვარ, ყავის ლაბორატორიის შეფი და საქართველოს კულინარიის აკადემიის ლექტორი. სტომატოლოგიის ფაკულტეტის მეოთხე კურსზე მივხვდი, რომ კულინარია უფრო მაინტერესებდა და გადავწყვიტე ამ მიმართულებით გამეგრძელებინა სწავლა.გავიარე საქართველოს კულინარიის აკადემიის და რომის Italian Chef Academy-ს კურსები და ორ წელზე მეტია ყავის ლაბორატორიაში ჩემთვის ძალიან საინტერესო საქმეს ვაკეთებ. მიყვარს ახალი რეცეპტების მოძიება და სხვებისთვის გამოცდილების გაზიარება.იმედი მაქვს, მოგეწონებათ რეცეპტი და ისიამოვნებთ მომზადების პროცესით. Happy cooking! - ანი ჯინჭარაძე

ბუკა დუმბაძე

გამარჯობა, მე ვარ ბუკა, ბუკას ბეიქერის შეფ-კონდიტერი. ყველაფერი დაიწყო 11 წლის წინ, როდესაც დესერტების მომზადება სამოყვარულო დონეზე ჩემს ჰობიდ იქცა. ამ საქმის სიყვარულმა გადამაწყვეტინა ჩემი შესაძლებლობები კულინარიის აკადემიაში მომესინჯა. იქ მიღებულმა განათლებამ საბოლოოდ დამარწმუნა ჩემი პროფესიის სისწორეში და კურსის დასრულების შემდეგ 2019 წელს, ჩემს დასთან ერთად გავხსენი საკონდიტრო “ბუკას ბეიქერი”. ჩვენთან წარმოდგენილია სხვადასხვა სახეობის დესერტები, რომლებიც მზადდება უმაღლესი ხარისხის ინგრედიენტებით, ვამზადებთ ყველაზე განსხვავებული შიგთავსების და ვიზუალის მქონდე სადღესასწაულო ტორტებს და რა თქმა უნდა ყველასათვის საყვარელ დარიჩინის ფუნთუშებს.

გაგა ვარდანიძე 

“კულინარიით დავინტერესდი 16 წლის ასაკიდან, მალევე გადავწყვიტე ამ კუთხით მიმეღო პროფესიული განათლება და ჩავაბარე კულინარიის აკადემიაში. დიპლომის აღებისთანავე გავემგზავრე თურქეთში პრაქტიკის გასავლელად. პირველი მნიშვნელოვანი სამსახური იყო რესტორანი “ზალა”, სადაც გახსნის დღიდან 2 წლის განმავლობაში ვიყავი შეფ-მზარეული. შემდეგ იყო პრაქტიკა ესპანეთში და მასტერშეფი, რომელიც რეალურად უდიდესი გამოცდილება აღმოჩნდა ჩემთვის - შეფებთან ურთიერთობა და მათი უკუკავშირი ძალიან დამეხმარა წინსვლაში.ფინალში გასვლამ მართლაც დიდი ბიძგი მომცა კარიერაში. ამ შოუს შემდეგ ჩემი ცხოვრება შეიცვალა. გავხსენი ბურგერის რესტორანი “ბურგერბოსი”, რომელზეც ბავშვობიდან ვოცნებობდი. რატომ ბურგერი? - ვთვლი, რომ კარგად ვიცი ეს საქმე, სხვა დანარჩენთან ერთად და თან მინდა ქალაქში საუკეთესო ბურგერი შევთავაზო ჩემს სტუმრებს. უახლოესი გეგმები უკავშირდება ქართულ სამზარეულოს და ფიუჟენს, რაც ჩემი საყვარელი თემაა. არ გამოვრიცხავ საზღვარგარეთ სასწავლებლად წასვლას ცოდნის და ტექნიკის კიდევ უფრო გასაღრმავებლად” - გაგა ვარდანიძე

გიგი აფციაური

გიგი აფციაური შეფ მზარეული თბილისიდან, 21 წლის.

გიორგი არაბული

“გასტრონომიული სფეროს შესწავლის სურვილი პირველად 15 წლის ასაკში გამიჩნდა. პირველი სამსახური ამ სფეროში იყო რესტორანი “მარკო პოლო”, შემდეგი იყო “cafe flowers”, “წისქვილი”. 2014 წელს მიმიწვიეს ტაილანდში ქართული რესტორნის გახსნაზე, სადაც 6 თვე ვიმუშავე. ტაილანდიდან დაბრუნების შემდეგ მუშაობა დავიწყე სასტუმრო “ტიფლის პალასში”, რესპუბლიკა 24”-ში და ამჟამად ვარ რესტორანი “ბარბარესთან“-ის შეფ მზარეული” - გიორგი არაბული

გიორგი იოსავა

მიუხედავად იმისა, რომ უმაღლესი განათლება იურიდიული განხრით მივიღე, გადავწყვიტე შემეცვალა პროფესია და გავყოლოდი იმას, რაც გულით მიყვარს, გავმხდარიყავი პროფესიით მზარეული.დავამთავრე თბილისის პოლიტექნიკური პროფესიული სწავლების ცენტრი, რასაც მოჰყვა ორწლიანი კურსი პროფესიულ კოლეჯში ''იკარუსი''.ამის შემდეგ გავიარე სტაჟირება ვენაში, ''Tourism College Modol'' და საქართველოში დაბრუნების შემდეგ აქტიურად ჩავერთე საქმეში და ჩემს სამზარეულო პორტფოლიოში ისეთი ცნობილი სახელებია, როგორიცაა: ''წისქვილი'', ''loft'', ''Elburito'', Marriott Tbilisi'', ''Angelato'', რესტორანი ''ტერასა'', ''Strada'' , ''Orangery '. ამ ეტაპზე ვარ ''Burger House Tbilisi-ის'' დამფუძნებელი შეფ-მზარეული და ვცდილობ გავუზიარო გამოცდილება დამწყებ კულინარებს ''საქართველოს კულინარიის აკადემიაში.”

გიორგი ჭულუხაძე

“კერძების მომზადება-დაგემოვნება ბავშვობიდან მიყვარდა და ძალიან დიდ სიამოვნებას მანიჭებდა. ალბათ ამიტომ ავირჩიე მზარეულის პროფესია და ვხვდები, რომ სწორი არჩევანი გავაკეთე, მიუხედავად იმისა, რომ კულინარიის სამყაროში 21 წლის ასაკში შევაბიჯე. მაქვს ჩემი სტილი რის მიხედვითაც ვქმნი თითოეულ კერძს, მთავარი იდეა ისაა, რომ დავამსხვრიო გასტრონომიული სტერეოტიპები, ხელოვნურად შექმნილი ჩარჩოები, რომლებიც ოდესღაც ვიღაცამ დააწესა, პროდუქტების შეუსაბამობა, რომლებიც სინამდვილეში ერთმანეთთან შეზავებისას ქმნის ზღაპრულ და დაუვიწყარ გემოს.ვცდილობ ჩემი ხასიათი ჩემს კერძებში გადმოვიტანო და ვფიქრობ, ეს მეთოდი ამართლებს კიდეც. მინდა ერთ მშვენიერ დღეს ჩემი სიტყვა ვთქვა ამ სამყაროში, რომელიც გამოადგება ქვეყანას და მომავალ თაობებს.” - გიორგი ჭულუხაძე

გუგა მამულია

“როდესაც სტუმარი კერძს უკვეთავს ყოველთვის ვხვდები მის განწყობას, რა სურს მას? სად უნდა მოგზაურობა, ბავშვობის გემოებსა თუ ახლო წარსულში?კულინარიის სიყვარული ბავშვობიდან მომდევს, ვცდილობდი ბებიას არ მოვშორებოდი მზადებისას, ყოველთვის ბევრ კითხვას ვუსვამდი ამა თუ იმ პროდუქტის შესახებ, ბავშვობის გემო ზუსტადაა გამოხატული ბებიის გაკეთებულ ხარჩოსა და ელარჯში, რომლის დაუვიწყარი არომატი დღემდე მომყვება.თანამედროვე ტექნოლოგიები კულინარიაში მაძლევს საშუალებას ჩემებურად გამოვხატო ბავშვობის ნოსტალგიური გემოები. კულინარია არის ცოცხალი პროცესი, რომლის დაუფლებისას თავს ყველაზე თავისუფლად ვგრძნობ.კულინარიის პარალელურად ვეუფლები ნლპ-ს სპეციალობას, ჩემი აზრით, კულინარია კომუნიკაციაა ადამიანთა შორის, რომლის გამოხატულება სრულად ასახავს ყოველდღიურ განწყობას” - გუგა მამულია, შეფი.

დავით გოგოძე

“გამარჯობა, მე ვარ დავით გოგოძე, ბუშონის შეფი. იზოლაციის პერიოდში აღმოვაჩინე, რომ ძალიან გემრიელ პიცას ვაკეთებდი. მას შემდეგ, რაც ოჯახმა და მეგობრებმაც მოიწონეს, ყველამ მიბიძგა იმ იდეისკენ, რომ უფრო სერიოზულად მივდგომოდი ამ საქმეს.ვიპოვე საინტერესო ლოკაცია, რომელიც იყო ჩემი მეგობრის სახლი, რამაც მიბიძგა პიცერიის გახსნის იდეაზე. პარალელურად, ჩემს ორ მეგობართან ერთად ვგეგმავდი უცხოური ღვინის იმპორტს, რამაც გააჩინა ბუშონის იდეა, რომელიც მდებარეობს ფალიაშვილის 60 ნომერში და ახლა ყველამ ერთად შევქმენით ადგილი სადაც, თითოეული პიცისთვის არსებობს შესაბამისი ღვინო.”

დიმიტრი ოგანეზოვი

დიმიტრი ოგანეზოვი უკვე ათი წელია გასტრონომიულ სფეროში მოღვაწეობს - “პროფესიული კოლეჯის დამთავრების შემდეგ ვმუშაობდი რესტორან “პურის სახლში”. შემდეგ გავემგზავრე რუსეთში ზამთრის ოლიმპიადაზე სამუშაოდ. 2 წელი ვცხოვრობდი და ვმუშაობდი კუნძულ კვიპროსზე, რამაც დიდი გავლენა მოახდინა ჩემს პროფესიულ განვითარებაზე, შევისწავლე მედიტერანული, არაბული სამზარეულოები, დავეუფლე სუშის მომზადების ტექნოლოგიას. საქართველოში ბოლო ორი პროექტი, რომლის გახსნაშიც მივიღე მონაწილეობა როგორც შეფმა, არის “ლაგაზა ვაინ ბარი” და სასტუმრო “იბის თბილისი სტადიუმი.”