ჩვენ დღევანდელ კულინარიულ მოგზაურობას რაჭა უმასპინძლებს. 

ხორცის დამუშავების ტრადიცია განსაკუთრებით განვითარებულია იმ რეგიონებში, სადაც მეცხოველეობაა პრიორიტეტი. 

ქართულ სააღდგომო სუფრაზე სხვა კერძებთან ერთად აუცილებლად მოიაზრება შებოლილი ხორცი, რომლის საუკეთესო წარმომადგენლად შეგვიძლია რაჭული ლორი დავასახელოთ. 

დამარილებული და გამოყვანილი ხორცი  მეომრების უცვლელი საგზალი იყო.

რაჭაში დაკლულ ღორს ჯერ კარგად დამდუღრავენ, გაასუფთავებენ შიგნეულობისგან და შემდეგ ამარილებენ. აუცილებელია, რომ მარილი ღორის სხეულის ყველა კუნჭულს შეეხოს. გადახსნილ სახსრებსაც. დამარილებული ღორი 2 კვირით ყოვნდება, რის შემდეგაც ის შესაბოლ ოთახში გადაინაცვლებს. შებოლვის პროცესი ხანგრძლივია. ლორი სადღესასწაულოდ ინახება და ზარ-ზეიმით იჭრება რაჭულ სუფრაზე. 

ზამთრის სუსხიან საღამოებზე რაჭველები ლორით მომზადებულ ლობიოს მიირთმევენ. მომზადებულ ლორის ნაჭერს ლობიოსთან ერთად ხარშავენ და უკვდავების სანელებლებით აზავებენ. 

ხშირად ლორს ლობიანის გულსართადაც იყენებენ. გამოცხობის შემდეგ კი ზემოდან უთათუნებენ არომატის მისაცემად. 

რაჭაში ფართოდ გავრცელებულია ღორის გარდა ბატის, ინდაურისა და ქათმის ხორცის დაშაშხვაც. 

რაჭული ლორი ქარხნული გზით შებოლილ ლორზე დიდხანს ინახება. ნებისმიერი ტექნოლოგიით მომზადებული შებოლილ-დამარილებული პროდუქტი მაცივარში (0-6ºC) უნდა ინახებოდეს.